top of page

“Wie ben jij tussen die verschillende werelden?”


Als kind van een Molukse vader en Nederlandse moeder is het altijd zoeken naar je eigen identiteit. Je kunt zeggen dat het voor mij makkelijker was, omdat mijn ouders ervoor gekozen hebben om mij Nederlands op te voeden en buiten de Molukse gemeenschap op te laten groeien. Alleen hoe Nederlands mijn omgeving ook is, mijn uiterlijk, karakter en mijn naam verraden toch echt dat ik Moluks ben. Identiteit is altijd een vraagstuk geweest voor mij. Ik heb zelfs mijn afstudeerscriptie geschreven over de Noord-Nederlandse identiteit in relatie tot het cultuurbeleid.

Ik heb mijn dubbele identiteit vooral gezien als ‘the best of both worlds’. Het hielp ook mee dat mijn Nederlandse familie Molukse gebruiken had overgenomen en er nooit een groot verschil bestond tussen de twee families. Mijn Nederlandse oma heeft namelijk op de hoek gewoond van de Molukse wijk en ik heb nog twee nichten in mijn Nederlandse familie die zowel Moluks als Nederlands zijn.


Doordat mijn Molukse opa en oma al overleden toen ik nog erg klein was, heb ik niet veel meegekregen van het Molukse doen en laten. Natuurlijk heb ik mijn vader en tantes die wel wat kunnen vertellen, maar toch hadden zij niet alle antwoorden die ik zocht. Na de reis naar Ambon drong het bij mij door dat ik op de Molukken niet beschouwd wordt als Molukse. Daar wil iedereen met me op de foto alsof ik een toeristische attractie ben.

Hier in Nederland word ik zelfs soms in het Engels aangesproken. Ik beweeg overal tussendoor zonder ergens echt bij te horen en heel eerlijk bevalt die positie mij prima. Afgelopen februari zag ik een stuk van de voorstelling 'Een tijdelijk verblijf' in Marum. Nederlandse en Molukse mensen die samen zingen en acteren in een fantastische voorstelling. Ik zag bij de ingang dat ze nog nieuwe spelers zochten voor deel 2. Zonder iemand iets te zeggen, ben ik een keer naar een repetitie gegaan. En zo ben ik nu al bijna een halfjaar betrokken bij ADAK binnen het ensemble en als vrijwilliger.


Ik vond het in het begin lastig om mij te bewegen in het gezelschap, want ineens zat ik in een hokje en hoorde ik tot een groep. Ik heb het Molukse uiterlijk en ik zou niet geloofwaardig als Nederlands personage overkomen. Ik sprak alleen geen woord Maleis en ben een stuk groter dan de Molukse tantes. Daarnaast moest ik mij ook verdiepen in de gevoelens van het Molukse verhaal van de jaren ‘70. Gelukkig heb je binnen ADAK echt een familie van lieve mensen die je meteen opneemt alsof je er vanaf het begin al bij bent. Tijdens het zingen van de liedjes wordt er ook regelmatig uitgelegd wat een Maleis woord betekent of wat de betekenis van een lied is. Zo leer ik op mijn 25ste alsnog Maleis!


Toen ik mijn vader vertelde over mijn deelname aan ADAK en vroeg hoe hij de jaren 70 had ervaren zei hij: “Alles waar ik voor weggelopen ben in die tijd, zoek jij op!” Hij vertelde over de moeite die hij had met zijn eigen identiteit. Voor de Molukse jongeren hoorde hij er niet bij, hij was te Nederlands naar hun idee en had een Nederlandse vrouw. Daarnaast spraken de Nederlanders op zijn werk hem aan op zijn identiteit en hij werd aangekeken in de trein. Hij voelde zich destijds gedwongen om een keuze te maken. En dat is precies waar 'Buitenspel' over gaat, wie ben jij tussen die verschillende werelden? Het titelsong voor onze voorstelling ‘Buitenspel’ genaamd ‘Wie ben ik’, kwam dan ook echt hard aan bij mij. Dit nummer gaat over mij, maar ook mijn vader.

Terwijl ik dit stuk schrijf, is het bijna september. Ik ga een maand lang voetballen, zoals mijn vader vroeger op doel stond bij SV Maluku en later bij SV Marum. Daarnaast ga ik ook een dame spelen zoals mijn oma was, altijd aan het koken en bezig om recepten te verbeteren. Dat ik dit mag doen met mensen die aanvoelen als familie is de grootste blessing die er is. Met daarnaast steun van mijn eigen Nederlands-Molukse familie en vrienden in het publiek zal dit een maand worden om nooit te vergeten!


Julia Tomasoa

(Dit stuk is geschreven in afstemming met mijn vader)


Foto: Julia Tomasoa


Comments


Commenting has been turned off.
bottom of page